Rubus fruticocus

Jeżyna należy do najstarszych roślin leczniczych. Została opisana jako lek przez Hippokrates’a, Dioskurides’a. Haller stosował liście jeżyny jako środek ściągający i przeciwzapalny wewnątrznie i na skórę.
Liść jeżyny zbierany wiosną lub wczenym latem zawiera 10-12% garbników ( kwas galusowy i elagowy), kwas kawowy, proantocyjanidyny i triterpeny.
Wodne wyciągi z liści jeżyny obniżają poziom glukozy we krwi, działają ściągająco na błony śluzowe, hamują nieżyt przewodu pokarmowego. Posiadają właściwości antybakteryjne i fungistatyczne, ponadto są przeciwzapalne i krwiotamujące.
Z odwaru i naparu z liści czyniono okłady na liszaje, mokre wypryski i owrzodzenia. Jamę ustną i gardło płukano przy zapaleniu i pleśniawkach. Działają one bowiem przciwgrzybiczo i przeciwzapalnie.
Równie cennym surowcem jest smaczny owoc jeżyny – pełen polifenoli najlepszy na surowo. Owoce są źródłem przeciwutleniaczy (takich jak witaminy C i E, karotenoidy, flawonoidy, rutyna, antocyjany, kwercetyna i glukozydy) W badaniach wykazano, że aktywność antyoksydacyjną mają wyciągi zarówno ze świeżych, jak i suszonych liści i owoców.
Owoce mają:
*Silne działanie przeciwutleniające oraz stymulują krążenie krwi
*Wzmacniają i chronią naczynia krwionośne, wydzielanie sebum
*Mają działanie ochronne na kolor włosów.
*Wzmacniają barierę skórną
*Wykazują działanie przeciwzapalne.